مزایا و معایب سیستم های آبرسانی خصوصی در آمریکا

قصد خرید یا فروش خانه دارید ولی نمی دونید از کجا باید شروع کنید؟ برای دریافت مشاوره رایگان به زبان فارسی با شماره 2026304803 تماس بگیرید

مسکن آمریکا با انتخاب گزیده ای از مقاله منتشر شده در وبسایت connectusfund، به نکاتی در مورد مزایا و معایب سیستم های آبرسانی  خصوصی اشاره میکند.

مزایای خصوصی سازی آب

1-این امر فرصت های بیشتری را برای ایجاد کارایی در سیستم فراهم می کند: شرکت های خصوصی انگیزه ای برای پیگیری کار دارند. به این معنی که آنها به دنبال راه هایی برای کاهش هزینه ها و کارایی بیشتر هستند. حال آنکه دولت ها چنین انگیزه ای را ندارند، زیرا آنها همیشه می توانند برای ایجاد درآمد بیشتر به مالیات دهنده مراجعه کنند.

2-خصوصی سازی می تواند نفوذ سیاسی را کاهش دهد: دولت ها غالبا مدیران اقتصادی ضعیفی را هستند! انگیزه های آنها معمولاً به جای توصیه های اقتصادی سالم یا رویه های تجارت عرفی، متأثر از فشارهای سیاسی است.

3-خصوصی سازی می تواند به سرمایه گذاری در زیرساخت منجر شود: دولت ها گاهی اوقات می توانند به چرخه های کوتاه مدت فکر کنند و به جای آنچه که کشور و جامعه به مدت طولانی تر نیاز دارد، فقط به انتخابات بعدی نگاه کنند. مدیران عامل و هیئت مدیره در بخش خصوصی با چنین مشکلاتی روبرو نیستند. به این معنی که احتمال بهبود سیستم تحویل وجود دارد. این مزیت خانواده ها را مجبور به پرداخت هزینه های بیشتری برای آب می کند، اما می تواند کیفیت عرضه را بهبود بخشد و مزایای دیگری را که در صورت ماندن در بخش دولتی در دسترس آنها نخواهد بود، فراهم می کند.

4-خصوصی سازی سطح رقابت در صنعت آب را افزایش می دهد: خصوصی سازی توزیع آب شیرین و تصفیه فاضلاب باعث می شود تا مشاغل بیشتری وارد صنعت شوند و افزایش رقابت در بازار وجود داشته باشد. رقابت در یک بازار محدود در حالی که نرخ ها کاهش می یابد انتظار می رود که مزایا و ویژگی ها افزایش یابد. تلاش برای صادرات عمده می تواند بخشی از بازار را ایجاد کند که در بخش عمومی در دسترس نباشد.

5-این امر به دولت ها اجازه می دهد تا درآمد حاصل از فروش دارایی ها را افزایش دهند: دولت ها می توانند از طریق فروش دارایی هایی که در بخش دولتی دارند درآمد کسب کنند. وجود پیشرفت های گران قیمت یا پروژه های ساختمانی در آینده می تواند سودمند باشد. مشتریان همچنان از طریق افزایش نرخ ها یا مالیات های بالاتر، هزینه های بروز شده را پرداخت می کنند، اما این امر می تواند از هزینه های غیر منتظره ناشی از صدمه دیدن دیگر تسهیلات مورد نیاز روزانه آنها جلوگیری نماید.

منتقدین معتقدند که خصوصی سازی باعث می شود دولت سود سهام آینده را از دست بدهد ، زیرا آنها دیگر نمی توانند زیرساخت ها را کنترل کنند. شرکت های دولتی می توانند سود را به گونه ای توزیع کنند که از طریق یک اجتماع به سطوح پایین و به همه کمک شود.  در حالی که بنگاه های خصوصی تمایل دارند که تمام سود را درونی نگه داشته و آنها را بر اساس عملکرد کلی شرکت به سهامداران خود واگذار کنند.

معایب خصوصی سازی آب

1- خصوصی سازی تقریباً همیشه به افزایش نرخ آب منجر می شود: افزایش بهای آب ساده ترین راه برای شرکت های خصوصی توزیع آب جهت به حداکثر رساندن سود خود است. دولت نیازی به پول درآوردن از طریق توزیع آب ندارد، اما یک شرکت خصوصی اگر می خواهد در تجارت باقی بماند، باید بتواند کسب درآمد کند. شرکت های خصوصی توزیع کننده آب هیچ تعهدی در قبال کسانی که نمی توانند مبلغ آب بهای تعیین شده را پرداخت کنند ندارند. از آنجا که آب تبدیل به کالایی قابل فروش در این نوع بازار می شود، اگر کسی نتواند هزینه آب بهای ماهانه خود را پرداخت نماید، خدمات آبرسانی به او قطع خواهد شد.

2- خصوصی سازی آب می تواند کیفیت آب را تضعیف نماید: انگیزه سود حاصل از خصوصی سازی بدان معنی است که دستور کار شرکت ها بیشتر از منافع عمومی در نظر گرفته می شود. به همین دلیل است که در مورد مقررات حاکم بر صنعت آب در سطح ملی نبرد مداوم وجود دارد. انجمن ملی شرکتهای آب اغلب برای جلوگیری از تصویب استانداردهای بالاتر کیفیت آب ، در کنگره و سازمان حفاظت از محیط زیست Environmental Protection Agency (EPA) در ایالات متحده لابی می کند.

3- شرکت های خصوصی آب در قبال مصرف کنندگان پاسخگو نیستند: قراردادهایی که شرکت های خصوصی آب با دولت منعقد می کنند شامل دسترسی انحصاری توزیع تا مدت زمان 30 سال است. دلیل دلسردی از انحصارات خصوصی این است که منجر به ضعف خدمات به مشتری ، تضعیف پاسخگویی و فشار کمی برای ایجاد تغییرات می شود. از آنجایی که آنها تنها انتخاب هستند ، خانوارها هر آنچه را که شرکت مایل است تأمین کند دریافت می کنند.

4- عمل خصوصی سازی می تواند فساد را تقویت کند: بازرسی ها و بررسی هایی که در دولت وجود دارد در دنیای شرکت های خصوصی وجود ندارد. قراردادهای آب در پشت درهای بسته انجام می شود و مدیران و مقامات منتخب آزادانه می توانند به جای در نظر گرفتن آنچه كه مردم به آن نیاز دارند، معامله هایی را انجام دهند كه منافع خود را برآورده سازند.

5- این امر میزان کنترل محلی بر روی آبرسانی را کاهش می دهد: هنگامی که خدمات آب از بخش عمومی به بخش خصوصی منتقل می شود ، کنترل آن به یک شرکت خصوصی منتقل می شود. این شرکت می تواند یک شرکت فرا ملی یا خارجی باشد. هنگامی که حقوق آب از بین رفت، نمی توان کار زیادی برای اطمینان از عملکرد خوب شرکت در قبال جامعه انجام داد. حمایت از مصرف کنندگان غالباً نگرانی ثانویه برای شرکت های خصوصی در این صنعت است. این مسئله حتی به این منجر شده است که برخی از شرکت ها از زیرساخت های عمومی به عنوان راهی برای سودآوری بیشتر استفاده کنند.

6- خصوصی سازی آب بیشتر از تأمین مالی دولتی در این زمینه هزینه دارد: این عقیده که بار مالی آبرسانی از دوش عموم مردم به یک شرکت خصوصی منتقل می شود نادرست است. ممکن است شرکت ها قول بازسازی و تعمیرات یا ارتقاء زیرساخت ها را بدهند، اما این کار از طریق حق بیمه های ماهانه که مشتریان باید پرداخت نمایند انجام می شود. تأمین مالی عمومی توسط دولت عاری از مالیات است زیرا این دولت است که این پروژه را آغاز می کند ، به این معنی که این پروژه می تواند با هزینه کلی بسیار پایین تر تکمیل شود. تأمین مالی خصوصی مالیات دارد ، بنابراین نرخ بهره بالاتری را که مشتریان باید آن را بپردازند ، ایجاد می کند.

7- خصوصی سازی آب اغلب به ضرر و کاهش اشتغال منجر می شود: هزینه های کارگری می تواند تا 50 درصد هزینه های بودجه ای که هر سال یک شرکت خصوصی آب مدیریت می کند ، باشد. کاهش سطح کارمندان در جامعه روشی آسان برای افزایش سود و کاهش همزمان هزینه ها است.

8- هنگامی که خصوصی سازی رخ می دهد، برعکس چالش برانگیز است: وقتی شهرداری ها با امضاء یک قرارداد بخشی از سیستم آبرسانی یا تمام آن را به یک شرکت خصوصی واگذار می کنند، پس گرفتن آن قرارداد تقریباً غیرممکن است. حتی اگر یک شرکت نتواند مطابق مقررات موجود در این توافقنامه عمل کند، اثبات نقض قرارداد بسیار چالش برانگیز، پرهزینه و پیچیده است. هنگامی که یک شرکت فرا ملی مسئولیت خدمات آبرسانی را بر عهده دارد، موافقت نامه های تجارت چند ملیتی وجود دارد که این مسئله را پیچیده تر می کند. شرکت های خصوصی با استفاده از دادگاه های Closed Tribunals به عنوان راهی برای حفظ قرارداد و سود خود اقدام می کنند.

9– خصوصی سازی آب امکان صادرات عمده آب را فراهم می کند:  بسیاری از شرکت های خصوصی موجودی و ذخایر آب شیرین خود را گسترش می دهند تا بتوانند در آینده آنها را برای سودهای کلان بفروشند. این منابع که شامل مالکیت کامل است، به آنها این امکان را می دهد تا با شهرداری ها همکاری کنند تا درخواست صادرات آب به خارج از منطقه اصلی را صادر کنند. صادرات عمده آب می تواند عواقب ناگواری داشته باشد و آب را به حدی برساند كه تعادل زیست محیطی را بر هم بزند.

نتیجه گیری

مشکل خصوصی سازی آب این است که یک انحصار طبیعی ایجاد می کند. فقط یک شرکت می تواند خدمات لوله کشی آب را به یک جامعه ارائه دهد. شما فقط می توانید یک ارائه دهنده خدمات تصفیه فاضلاب داشته باشید. هزینه های ثابت قابل توجهی وجود دارند، به این معنی که هیچ زمینه ای برای رقابت وجود ندارد. به همین دلیل است که بسیاری از انشعابات آب با قیمت های بالا وجود دارد و مشتریان احساس می کنند با این کار مورد سوء استفاده قرار می گیرند.

 

ترجمه: مسکن آمریکا منبع: connectusfund.org

بیشتر بخوانید: مزایا و معایب آب چاه در مقابل آب شهری

ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.